ฟลุค เกริกพล ยังไม่อยากเชื่อสูญเสียน้องชาย พูดชัด! สาเหตุไม่ได้มาร่วมงานศพ

โดย The Bangkok Insight Editorial Team 27 พฤษภาคม 2567

ฟลุค เกริกพล ยังไม่อยากเชื่อสูญเสียน้องชาย เบียร์ สรณัฐ พูดชัดสาเหตุทำไมไม่ได้ร่วมงานศพ เพราะติดภารกิจที่ต่างประเทศ

ข่าวเศร้าของวงการบันเทิงอีกครั้ง เมื่อผู้สื่อข่าวได้มีการรายงานว่า เบียร์-สรณัฐ มัสยวานิช นักแสดงหนุ่มซิทคอมในตำนาน เฮง เฮง เฮง ผู้รับบทเป็น อาเล้ง ได้เสียชีวิตแล้ว ในวัย 37 ปี จากอาการหัวใจวาย

ฟลุค เกริกพล ยังไม่อยากเชื่อสูญเสียน้องชาย พูดชัด! สาเหตุไม่ได้มาร่วมงานศพ

ล่าสุด (27 พ.ค.) ฟลุค เกริกพล มัสยวาณิช พี่ชายของ เบียร์ ได้ออกมาเผยความรู้สึกครั้งแรก หลังสูญเสียน้องชายไปตลอดกาล เจ้าตัวเผยยังไม่อยากทำใจว่าน้องจากไปจริง ๆ

งานน้องชาย?
ฟลุค เกริกพล : ตอนนี้ก็เดี๋ยวใกล้แล้วครับ เรากำลังจะไปลอยอังคารน้อง ให้ที่บ้านรอ เพิ่งจะจัดการเสร็จว่าเราจะไปยังไง ก็คือเดี๋ยวจะไปไม่กี่วัน น่าจะอาทิตย์กว่า

ในตอนนั้นที่เกิดขึ้น?
ตอนนั้นก็งงครับ เอาจริง ๆ มันเป็นอะไรที่เราคาดไม่ถึงอยู่แล้ว แล้วก็ พูดตรง ๆ ตอนนี้ยังไม่รู้สึกว่าจริง วันนี้ผมยังไม่รู้สึกว่าเป็นเรื่องจริง เราก็เจอกัน สมมติทุกวันเกิดของใครสักคนในบ้าน ก็มีนัดกินข้าวกันบ้างอยู่เรื่อย ๆ

สมมติสัก 2 เดือน ก็ต้องมีสัก 2 ครั้ง หรือ 3 เดือน 2 ครั้ง อย่างน้อย อันนี้ก็ไม่ได้เจอกันประมาณนั้นพอดี ก็อาจจะรู้สึกว่ามันยังไม่จริงก็ได้ ตอนนี้ก็ยังเชื่อว่าไม่จริงอยู่เลย คือยังไม่กล้าไปหาน้องที่บ้าน ไม่อยากไปรับความรู้สึกนั้น แต่มันก็ใกล้แล้ว เพราะผมว่าจะไปเยี่ยมน้องที่บ้านก่อน ก่อนที่จะไปลอยอังคาร

เกี่ยวกับปัญหาสุขภาพเขา?
จริง ๆ เขาก็เป็นคนมีปัญหาเล็กๆน้อย ๆ มันไม่ได้เยอะครับ เช่น สมมติต่อมน้ำเหลืองไม่ดีต้องใช้สเตียรอยด์ในการทา มันเป็นเรื่องปกติที่เรารับรู้ตั้งแต่เขาเป็นเด็ก ๆ เราก็รู้สึกว่าอันนี้เป็นเรื่องปกติ แต่ไม่ได้รู้สึกว่าเราจะต้องเป็นคนที่ ผมนึกว่าเขาต้องเป็นคนมาจัดงานศพให้ผม ผมเป็นพี่เขาเยอะพอสมควร หลายปีไม่ถึง 10 แต่ก็เยอะ

เป็นจังหวะที่ไปต่างประเทศไม่ได้มาร่วมงานน้อง แล้วก็ จริง ๆ แล้วมันเป็นจังหวะที่ผมกำลังจะย้ายเมือง คือที่ไปอเมริกาเนี่ยเราจะไปทำร้านอาหาร แล้วมันต้องไปทั้งแอลเอแล้วก็เวกัส มันเป็นวันที่ผมจะย้ายไปเวกัสพอดี

เราใช้วิธีขับรถไป เพราะว่าของมันก็ไม่สามารถบินไปได้ ถ้าผมไปน้องลี กับนาชาตา ก็จะไม่ที่อยู่ แล้วงานที่จะไปเทรนก็เทรนไม่ทัน แล้วบินกลับ มันก็เหลือ 3 เขาลดเวลาเพราะมันติดสงกรานต์ เหลือ 3 วัน

มันก็บินกลับมายังไม่ถึงเลย ก็จะจบแล้วก็เลยคุยกับที่บ้านว่ายังไงดี ก็เลยคุยกันว่างั้นก็ช่วยเก็บไว้ก่อน แล้วเดี๋ยวไปขอจัดการเรื่องลอยอังคารได้ไหม ประมาณนี้

วันที่ทราบข่าว?
คือวันแรกมันก็งง แล้วพออีกสัก 3-4 วัน เราก็ไปทำบุญ เราไปวัดไทยที่โน่น ก็ทำบุญให้น้อง ก็เป็นครั้งแรกที่เวลาเราทำบุญแล้วเราจะอุทิศส่วนกุศลให้กับเจ้ากรรมนายเวรโน่นนี่นั่น ให้คุณทวดที่ล่วงลับไปแล้ว หรือคุณตาคุณยายฝั่งคุณแม่

อันนี้เป็นครั้งแรกที่ไม่ได้นึกถึงใครเลย นึกถึงเบียร์คนเดียว นึกถึงน้องไปเลย ก็พูดถึงให้น้อง แล้วก็ระหว่างที่เราทำบุญ คือผมเป็นคนไม่ค่อยอินกับศาสนาเท่าไหร่ แต่วันนั้นก็ขนลุก รู้สึกเหมือนน้องมา

รู้สึกยังไงถึงสัมผัสได้ว่าน้องมา?
ก็คงเหมือนกับว่า เราคงทำบุญแล้วนึกถึงเขาคนเดียว เราก็รู้สึกว่าเขามารับ พูดก็ขนลุกอีกแล้ว

มีลางบอกเหตุไหม?
ไม่มี ๆ เพราะว่าก่อนหน้านั้นเป็นวันเกิดน้องอชิ ก่อนจะไปแค่ไม่กี่วัน แล้วเราก็จัด เบียร์ก็ยังมา เป็นคนถ่ายวิดีโอให้ สไตล์เบียร์ แล้วก็แบบเหมือนเดิม คือเขาเป็นคนน่ารัก เขาเป็นคนที่รักพี่รักน้องมาก แล้วก็จะเป็นคนเดียวในพี่น้องที่จะมีของขวัญให้นาตาชาตลอด

คือทุกครั้งที่มาจะต้องซื้อของมาให้หลาน ซึ่งแบบของขวัญก็น่ารัก เป็นแบบเป้ ทุกวันนี้เราก็จะบอกนาตาชาอันนี้อาเบียร์ให้หนู

มีอะไรติดค้างในใจไหม?
ไม่มีอะไรติดค้าง ผมก็คุยกับเขาเรื่อย ๆ มันเหมือนกับว่าไม่ว่าจะมีปัญหาอะไรก็ตาม ถ้าปัญหาที่เขาคิดว่ามันหนัก คิดว่าปรึกษาผมได้ เขาก็จะโทรมา เขาจะเป็นคนที่คุยกับผมเป็นชั่วโมงในหลาย ๆ ครั้งที่มีปัญหาชีวิต

หลานดูผูกพันกับอาเบียร์มาก?
ก็เขาเป็นคนที่เล่นกับหลาน แล้วก็เอาจริง ๆ ที่บ้านไม่ได้มีหลานคนอื่น ที่บ้านเบียร์ก็มีแค่อชิ แล้วก็นาตาชาเลย ก็เลยทำให้สนิทกัน บ้านผมไม่ได้บ้านใหญ่

หลานถามถึงไหม?
อชิเลยวัยที่คุยกัน 21 แล้ว นาตาชายังไม่รู้จักอาเบียร์ดีเท่าไหร่ เจอกันแค่ไม่กี่ครั้ง แต่เขาก็จำได้ เราก็จะเปิดวิดีโอให้ดูเรื่อย ๆ เอาของเล่นให้ดูว่าอาเบียร์ซื้อมาให้นะ เรื่องฝันไม่ได้ฝันถึง เขาไม่มา ถามว่าเรียกว่าไหลไหม น่าจะเป็นอย่างงั้น

ผมได้รับคำบอกกล่าวจากคุณพ่อ จากน้อง ผมไม่รู้เรื่องเลย อยู่ดี ๆ พ่อก็พิมพ์มาในกรุ๊ปว่า น้องไปแล้วนะ ผมก็งงว่า คืออะไร หรือพูดเล่น ผมก็จะเป็นแบบพ่อพูดเล่นหรอ ก็ตกใจครับ ตกใจ เขาจากไปเพราะไหลตายครับ

ส่วนเป็นเพราะไลฟ์สไตล์ นอนดึก กินดื่มไหม เราไม่รู้จริง ๆ แต่ว่าก็แค่เสียดาย เสียดายว่ามันเร็ว คือถ้าสมมติว่าไปสัก คือผมไม่รู้นะว่าเมื่อไหร่มันคือเวลาที่ใช่ แต่ว่าถ้ามันเกินสักเลขห้าเลขหก ต่อให้ใช้ชีวิตแย่แค่ไหนก็ยังโอเคเนอะ แต่นี่มันเร็วมาก

คนอื่นเป็นยังไงบ้าง
ตอบแทนคนอื่นไม่ได้ เพราะยังไม่ได้คุยกันเลย มันเหมือนกับว่าเราพยายามคุยไม่อยากพูดถึง ไม่มีใครอยากพูดถึง พอพูดถึงแล้วมันก็จะรู้สึก ทุกวันนี้ผมเองก็พยายามที่จะไม่แตะส่วนนี้ในหัวว่าน้องไม่อยู่ เพราะก็เชื่อว่ายังอยู่

ทำใจได้หรือยัง?
ผมไม่อยากทำใจ รู้สึกว่ามันไม่ใช่เวลาที่จะต้องทำใจ ผมว่าวันลอยอังคารอาจจะเป็นอีกฟีลลิ่งหนึ่ง แต่วันนี้ก็ยังรู้สึกว่ายัง

ไปลอยที่ไหน?
ก็คิดว่าไป ผมคิดว่า คิดแทน ผมไม่อยากไปอยู่แบบไกล ๆ ที่มันแบบน่ากลัว ๆ บางคนเขาก็จะแบบออกทะเลใช่ไหมครับ ให้ไปไกล ๆ ผมก็คิดกับที่บ้านว่า ทุกคนชอบแบบความสุข แฮปปี้ ชอบดนตรี ก็เลยจะลอยแบบออกไปเจ้าพระยาเนี่ยแหละ ออกไปข้างนอกหน่อย

แต่ให้มันมีความรู้สึกว่าอยู่ในเมือง คือแบบไปเยี่ยมได้ ถ้าเป็นผม ผมก็ไม่อยากไปอยู่ไกลๆนะ ขออยู่สวย ๆ ถ้าเกิดที่บ้านไม่ว่ากัน โรยที่สระก็ได้ ถ้าเป็นผม ๆ อยากอยู่ใกล้ ๆ ผมไม่อยากไปไกลนะ ให้ไปไหน ไม่เอานะ แบบเอาใกล้ ๆ ได้ไหม กลัวเหมือนกัน ก็เลยคิดแทน ๆ ก็หวังว่าเขาจะชอบ