‘หนิง ปณิตา’ ยินดีร่วมเฟรม ‘จิน จรินทร์’ เพื่อลูก สุดภูมิใจในตัว ‘ณิริน’

โดย The Bangkok Insight Editorial Team 27 มิถุนายน 2567

‘หนิง ปณิตา’ ยินดีร่วมเฟรม ‘จิน จรินทร์’ เพื่อลูก สุดภูมิใจในตัว ‘ณิริน’ เชื่อตอนนี้ลูกสาวปลดล็อกตัวเองได้แล้ว

เป็นโมเมนต์ที่น่ารัก และอบอุ่นหัวใจใครหลายคนเลยจริง ๆ เมื่อได้เห็นรอยยิ้มของสาวน้อย น้องณิริน ลูกสาวคนเดียวของ หนิง ปณิตา พัฒนาหิรัญ กับอดีตสามี จิน จรินทร์ ธรรมวัฒนะ ที่ตอนนี้กำลังโตเป็นสาว ฉายแววความสวยตามคุณแม่มาแบบติด ๆ

‘หนิง ปณิตา’ ยินดีร่วมเฟรม ‘จิน จรินทร์’ เพื่อลูก สุดภูมิใจในตัว ‘ณิริน’

ล่าสุด (26 มิ.ย.) หนิง ได้ให้สัมภาษณ์ ถึงโมเมนต์ดี ๆ ที่ร่วมเฟรมกับอดีตสามี จิน อีกครั้ง ไปชมงานแสดงของลูกสาว

ภาพครอบครัว?
อย่างที่เคยสัมภาษณ์ไปทุกครั้งว่าถ้าอะไรดีแล้วทำให้ลูกแฮปปี้หนิงยินดีที่จะทำทุกอย่าง น้องณิรินมีงาน 2 วัน วันนึงเป็นละครเวที อีกวันก็จะเป็นทำวง ละครเวทีเขาก็เดินเข้าไปออดิชั่นเอง คือตอนนี้ทุกอย่างมันผ่านไปได้ และหนิงรู้สึกว่าน้องกลับมามีความสุข และได้ทำสิ่งที่น้องอยากทำเหมือมเดิมและทำได้แล้ว แต่วันข้างหน้าก็ต้องพัฒนาไปอีกเยอะ แต่ตรงนี้รอยยิ้มของเขาคือมันคุ้มค่ากับทุกสิ่งทุกอย่างที่เราทำมาก

ตอนเห็นลูกโชว์นี่น้ำตาไหลเลย เพราะวันนี้เรื่องราวทุกอย่างผ่านไปแล้ว หนิงเชื่อว่าน้องก็เข้าใจแล้วว่ามันผ่านไป มันก็พูดได้ว่าเป็นยังไง คือน้องจะโดนที่โรงเรียนว่าน้องเป็นลูกดารา น้องถึงมีโอกาสที่จะได้เต้น ได้ร้อง ถ้าไม่มีแม่เป็นดาราน้องก็ทำไม่ได้ แล้วพ่อกับแม่ก็เลิกกัน

และกิจกรรมอะไรที่บางครั้งน้องอยากร่วมในเรื่องของดนตรีหรือเรื่องของศิลปะ ก็จะมีเพื่อนบางกลุ่มไม่ยอมให้เขาไปเล่นด้วย และสิ่งตรงนี้เป็นสิ่งที่เขารัก พอเวลาอยู่ที่โรงเรียนเลยทำให้ความมั่นใจตรงนี้ของเขาหายไปหมด

เอาเป็นว่างานที่เกี่ยวกับเรื่องเอ็นเตอร์เทนเมนต์เรื่องแสดงเขาจะทำที่โรงเรียนไม่ได้เลย แต่ถ้าสมมติเขาอยู่ข้างนอกกับพวกเรา เขาก็จะทำได้ เพราะเขารู้สึกว่าเขาไม่มีสายตาใครจับจ้อง มันเลยบอกได้อย่างนึงว่าจริง ๆ แล้วลูกเรา สังคมของเด็กสำคัญที่สุดคือสังคมในโรงเรียน ซึ่งคุณครูและบุคคลากรทุกคนในโรงเรียนเองก็ทราบเรื่องนี้พอสมควร ก็มีการช่วยกันในหลายๆ ทางเพื่อที่จะสร้างความมั่นใจให้กับเขา เราก็มีการปรึกษาคุณหมอนอกรอบ ทั้งครอบครัว ทั้งเพื่อน ๆ

แล้ววันนึงเขาเอากระดาษมาให้แม่ แล้วบอกว่าหนูตัดสินใจว่าหนูจะเข้าไปออดิชั่น ได้ไม่ได้หนูไม่รู้ เขาพูดอย่างนี้หนิงก็ตกใจ ก็บอกว่าอย่าทำเลย เพราะถ้ามันเฟลขึ้นมาหนิงกลัวว่าเขาจะเสียใจไปมากกว่านี้ เขาก็ยิ้มหวานบอกว่าแต่หนูได้แล้วค่ะ แล้วพอวันที่เขาจะขึ้นไปโชว์จริงๆ มันยากมากนะกับเด็ก 11 ขวบ เขายังไม่ได้เป็นเด็กที่เก่ง แต่เขากล้าที่จะเอาชนะคำสบประมาทของคนหลายๆ คน

เขาปลดล็อคตัวเองได้แล้ว?
สำหรับเขาตอนนี้หนิงเชื่อว่าเขาปลดล็อกตัวเองได้แล้วค่ะ แต่ก็ไม่ถึงกับนอยด์ขนาดไม่อยากไปโรงเรียนขนาดนั้น แต่พอเวลามีกิจกรรมอะไรที่จะต้องทำในลักษณะเกี่ยวกับการร้องเล่นเต้นระบำกิจกรรมเกี่ยวกับการแสดง

ซึ่งทุกคนรู้ดีอยู่แล้วว่าเขารักตรงนี้ตั้งแต่เล็ก ๆ และหนิงเองยังไม่อยากให้เขาทำ พอวันนี้หนิงก็คิดว่าเขาเก่ง เขาจะกล้าหาญที่เขาจะทำ คือชื่นชมในความกล้าหาญ แต่ในผลงานถ้าอยากจะทำจริง ๆ ก็ต้องมาฝึกฝนและพัฒนากันต่อไป

เขาปรึกษาไหม?
ถ้าไม่หนักจริง ๆ เขาจะไม่ค่อยมาพูด แต่ส่วนใหญ่หนิงจะรู้แทบทุกเรื่อง เพราะคนรอบ ๆ ตัวหนิงทั้งครอบครัวคนที่ออฟฟิศ หรือแม้กระทั่งคุณหมอหรือครูที่โรงเรียนเราทำงานร่วมกันเป็นทีมค่ะ

เราก็จะรู้ว่าประโยคนี้เราจะให้ใครเป็นคนเข้าไปคุย เพราะเรื่องบางเรื่องให้คนอื่นคุยจะดีกว่าให้เราเองคุย บางคนอาจจะมองว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องเล็ก ๆ แต่สำหรับเด็กคนนึง และเป็นเรื่องสังคมบูลลี่ในโรงเรียน บางคนก็คิดว่าหนิงเว่อร์ไปหรือเปล่า แต่สำหรับเด็กคนนึง การบูลลี่คำบางคำมันคือทั้งชีวิตของเขาในสังคมเขานะคะ

บอกจินว่ายังไง?
สำหรับจิน หนิงก็บอกว่าวันนี้ลูกมีการแสดงแบบนี้ และณิรินอยากให้ไปนะ เขาก็ยินดี

เพื่อลูก?
คือถ้าสำหรับลูกและถ้าเราเอ่ยปาก เขาก็พร้อมที่จะทำค่ะ พอน้องเห็นพ่อก็อย่างที่เห็นเลยแหละ รอยยิ้มเขา โลกทั้งใบของเขา หนิงยังแอบพูดกับเขาขำ ๆ กับคนรอบ ๆ ข้าง

บอกว่าบางทีแม่ก็แอบน้อยใจเหมือนกันนะ ทำทุกเรื่องเลย แต่โลกทั้งใบจริง ๆ ก็คือแค่เจอหน้าพ่อ แต่หนิงถึงบอกว่าโลกทั้งใบของเขาคือการเจอหน้าพ่อเนี่ย มันทำให้สำหรับหนิงอะไรก็ได้ถ้าทำให้ลูกหนิงยิ้มได้ วันนั้นเขาก็ดีใจค่ะ หนิงว่าเขาโตขึ้นเยอะมาก เวลาที่ใครชมเขา เขาก็จะบอกกับคนที่ชมเขาทุกคนว่าให้ชมแม่หนู

แต่ถามว่าเรากังวลว่าน้องจะกลายเป็นจุดโฟกัสในงานไหม แน่นอน มันไม่แปลกนะที่เรื่องราวของเรามันก็ค่อนข้างจะใหญ่โตพอสมควรกับ 1-2 ปีที่ผ่านมา พอคนสองคนที่มันมีเรื่องราวใหญ่โตมาทั้งปีไปอยู่ตรงนั้น มันเป็นไปไม่ได้ที่เราจะไม่โดนใครมอง แต่สุดท้ายเราก็เป็นธรรมชาติของเราดีที่สุด ไม่ต้องไปปั้นแต่งว่าเรามาเรารักกันนะ หรือเรามาคือเราเกลียดกันนะ อารมณ์ไหนที่เขารู้สึกว่าเขาไม่น่ารัก หนิงก็จะพูดเลยว่าหยุด อย่าทำอย่างนี้ เขาก็โอเค เราก็จะเป็นธรรมชาติของเรา

ทุกวันนี้ครอบครัวหย่าร้างกันเยอะมาก จะหย่าร้างกันยังไง จะตีกันยังไง จะทะเลาะกันยังไงก็แล้วแต่ ทุกวันนี้หนิงกับจินก็ยังมีทะเลาะกัน เรื่องราวส่วนตัวก็ยังเคลียร์กันไม่ลงตัว แต่สิ่งหนึ่งที่สำคัญเลยถ้าเป็นเรื่องของลูก เราต้องละลายความโมโหของเรา เพราะเด็กคนนึงไม่สมควรที่เขาจะต้องได้รับอะไรมากไปกว่าที่เขารับแล้ว และเด็กบางคนเขาก็พยายามที่จะสู้ด้วยเหมือนกัน สิ่งนี้มันคือของขวัญที่เขาควรจะได้รับการชดเชยในสิ่งที่เขาเคยเจอ”

ดีใจที่คนชื่นชมสิ่งที่เราทำเต็มที่ให้กับลูก
ณิรินไม่ได้พูดค่ะว่าอยากเจอพ่อบ่อยๆ จริงๆ หนิงก็มีถามณิรินว่าที่หนูเคยถามว่าจะยังไง เขาก็บอกว่าไว้ค่อยคุยดีกว่า เพราะ ณ วันนี้สิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้เขาแฮปปี้แล้ว และมีความสุขแล้ว คือทุกคนมองว่าเขาเข้าใจ แต่เอาจริง ๆ เด็กๆ 11 ขวบ เขาก็ไม่เข้าใจเหมือนเราเข้าใจหรอก เขาเพิ่งผ่านโลกมาแค่ 11 ปีเอง พวกเราผ่านโลกมาจะ 50 แล้ว เขาไม่มีทางเข้าใจได้เหมือนเรา

สำหรับกำลังใจวันนี้หนิงขอบคุณ ไม่รู้จะขอบคุณยังไง หนิงรอวันนี้เหมือนกันนะ คือบางครั้งการสัมภาษณ์หลายๆ ข่าว บางครั้งเราพูดหรือทำอะไรออกไป บางทีคนก็จะไม่เข้าใจเรา แต่หนิงอยากจะบอกทุกคนเลย ไม่ต้องคาดหวังให้ใครเข้าใจอะไรเราใดๆ ทั้งสิ้นหรอก รอแค่เวลาเท่านั้น เวลามันจะพิสูจน์ว่าใครเป็นยังไง

และตัวเราเองก็ต้องพยายามเข้าใจและพัฒนาให้มันได้ทุกวันด้วย เพราะเรื่องราวแต่ละวันก็ 100 วัน 1,000 เหตุการณ์ ก็พยายามใช้สติให้มากที่สุด ถ้าหลังจากนี้อาจจะมีหลุด ๆ บ้างก็อย่าโกรธกันเลย เพราะหนิงก็พยายามทำให้ดีที่สุดสำหรับเด็กคนนึงที่หนิงจะทำได้ และทำให้ดีที่สุดที่ตัวหนิงเองต้องมีความสุขด้วยค่ะ